می نازی

به قدت!

به قیافت!

به تحصیلاتت!

به خونوادت!

به هوشت!

به فهمت!

به کلاست!

به تیپت!

به خوش قلمیت!

به خوش صحبتیت!

به خوش اخلاقیت!

به کوه کارای خوب و قشنگ و انسانیت!

همه را بار میکنی و کشان کشان و هنّ و هن کنان با کلی خوشحالی میبری برای وزن کشی.

چه غباری یک دفعه بلند شد..

..

..

..

..

..

سلیمان بن خالد گوید: از امام صادق - علیه‏السلام - راجع به معنی و تفسیر فرمایش خدای عزوجل: (و قدمنا إلی ما عملوا من عمل فجعلناه هباء منثورا) [1] «و ما به سراغ اعمالی که انجام داده‏ اند می‏رویم، و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا قرار می‏دهیم» سؤال نمودم. 
حضرت فرمود: به خدا قسم؛ مراد کسانی است که اعمالشان از قباطی (که نوعی پارچه‏ ی بسیار سفید است) سفیدتر است، ولی هرگاه به حرامی رسیدند آن را رها نکنند، (و مرتکب شوند). [2]

پی نوشت ها: 
[1] سوره ‏ی فرقان آیه‏ ی 23. 
[2] الکافی: ج 2 ص 81، بحارالأنوار: ج 68 ص 199 ح 6.